στύπινος

-η, -ο / στύπ(π)ινος, -ίνη, -ον, ΝΜΑ, και στούπ(π)ινος, -ίνη, -ον, Μ, και στυππέϊνος και στιπ(π)ύϊνος και στυππόϊνος και στιππόϊνος και στιπύϊνος Α

κατασκευασμένος από στουπί

αρχ.

μτφ. όμοιος με στουπί, αδύνατος, ασθενής («γέρων στύππινος», Κωμ. Αδέσπ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < στυππεῖον* + κατάλ. -ινος (πρβλ. λίθ-ινος)].